Kayıp Güz Düşleri - İlkay Coşkun

Kayıp Güz Düşleri

eylül bulutu içer, sıcak beyaz tenini
açar narenciye gözesinde dalların
tokmaklı kapılar önünde hazan iklimler
biriktir yapraklarını, elvan tomurcukların döl tutar
kar yağdırır, kül rengi dudaklarından inciler

gecede kurulur, mili kaymış sulusepken düşlerin
oğul vermez çıplaklığı, koynuna dost toprağın
süt kokar, iksiri damıtılmış melez zaman
yürür, susuz çöl arklarında dolu fıçılar
hapseder sevda mahzeninde, deli akan kanları

harmanında devleşir, yoğrulduğum yalnızlık
çare olmaz sarmalayışın, karganın ağzındayken ceviz
ezberim bozulur, aklımda yol alırken gördüklerim
kararır toprakta baharın, ağlayarak kükre yüzüme
çek içine yalancı ayazları, zemheri burada değil

hey gözüm güz mevsimi sanrıları biriktirme başıma
sorgusuz saplanır yüreğime, aşkın kör temreni
tane vermeyen darı kadar, aldatmadım ki seni
nasıl olsa gözlerimi öper ay, mehtabında serinlerken rüzgâr
yellendirir kayıp değirmenlerimi

dönerek beynimde kırk y â r

...

 

İlkay Coşkun
28,08,2009
Göç Edebiyat

Sayı 2, Eylül 2009